Inheemse planten bieden voedsel, onderdak, leefgebied en tal van andere voordelen voor hun natuurlijke verspreidingsgebied. Helaas kan het bestaan van geïntroduceerde soorten inheemse planten verdrijven en milieuproblemen veroorzaken. Havikskruid (hieracium spp.) is een goed voorbeeld van een inheemse of geïntroduceerde soort.
Er zijn ongeveer 28 soorten havikskruid gevonden in Noord-Amerika, maar slechts de helft zijn inheemse variëteiten. Wat is havikskruid? Dit familielid van cichorei is een snelgroeiende plant met geïntroduceerde soorten die snel inheems leefgebied claimen. De plant wordt als een plaag beschouwd en bestrijding van havikskruid is van het grootste belang in sommige Noordwest- en Canadese gebieden.
Wat is Havikskruid?
Er zijn ongeveer 13 soorten havikskruid die inheems zijn in Noord-Amerika. Deze zijn in staat om in korte tijd velden in te halen. Het herkennen van de plant is noodzakelijk om havikskruidsoorten te bestrijden die niet inheems zijn.
De plant heeft een aantrekkelijke felgekleurde paardebloemachtige bloem die oprijst uit een korte rozet van 10-20 cm lange, platte, smalle bladeren. De bladeren zijn bedekt met fijne haartjes, waarvan het aantal verschilt per soort. Havikskruidstengels bevatten een melkachtig sap en kunnen 25-91 cm uit de plant steken. Het meerjarige onkruid vormt uitlopers, die de plant verder verspreiden.
Soorten Hawkweed Invaders
De meest invasieve van de Europese soorten zijn de gele, oranje en muisoor hawkweeds (H. pilosella). Oranje havikskruid (H. aurantiacum) is de meest voorkomende vorm van het onkruid in het westen van Noord-Amerika. De gele variant (H. pratense) wordt ook wel weidehavikskruid genoemd, maar er zijn ook gele duivels- en koningsduivelkruiden.
De bestrijding van havikskruid is afhankelijk van vroege detectie en persistente chemische toepassingen. In velden verdringt de plant snel inheemse soorten, wat het bestrijden van havikskruid belangrijk maakt in getroffen gebieden.
Hoe zich te ontdoen van havikskruid
Havikskruid kan aan de teelt ontsnappen en velden, sloten en open gebieden besmetten. De gestolen planten verspreiden zich en creëren dochterplanten, die zich snel verspreiden in een mat van groen die de natuurlijke aanplant verstoort.
Het bestrijden van havikskruiden die willekeurig en verspreid zijn, is eenvoudig te doen door de hele plant en wortels uit te graven. Havikskruidbestrijding wordt lastiger als het zich heeft mogen verspreiden. Voor ernstige plagen worden chemicaliën aanbevolen. Selectieve herbiciden die in het vroege voorjaar volgens de instructies van de fabrikant worden toegepast, kunnen de jonge planten uitschakelen.
Het bestrijden van havikskruid met bemesting in de lente verhoogt grassen en andere bodembedekkers om het onkruid te helpen verstikken.
Nieuwe biologische bestrijding van havikskruid
De biologische tuinman probeert geen herbiciden of chemicaliën in het landschap te gebruiken. Om wat hulp te krijgen bij het bestrijden van onkruidplagen, worden nieuwe proeven in biologische oorlogsvoering op probleemplanten bestudeerd. Studies waarin insecten deze plant eten, worden uitgevoerd en zodra de primaire predatoren zijn geïdentificeerd, zullen ze worden gecontroleerd om ervoor te zorgen dat hun aanwezigheid geen negatief effect heeft op andere planten.
Dit is een tijdrovend proces, maar biologische bestrijding van andere plaagsoorten is zeer effectief en veilig geweest. Voor nu biedt een combinatie van bemesting, handmatige controle en chemische spottoepassing op havikskruid de beste methode om deze plaagplant te beheersen.
Opmerking: Alle aanbevelingen met betrekking tot het gebruik van chemicaliën zijn alleen voor informatieve doeleinden. Chemische bestrijding mag alleen als laatste redmiddel worden gebruikt, omdat biologische benaderingen veiliger en milieuvriendelijker zijn
