Zaadlobben kunnen een van de eerste zichtbare tekenen zijn dat een plant is ontkiemd. Wat is een zaadlob? Het is het embryonale deel van een zaadje dat brandstof opslaat voor verdere groei. Sommige zaadlobben zijn zaadblaadjes die binnen enkele dagen van de plant vallen. Deze cotylen op planten zijn fotosynthetisch, maar er zijn ook hypogeale cotylen die onder de grond blijven. Deze unieke plantendelen zijn een cruciale stap in de opkomst en opslag van voedsel. Lees verder voor meer fascinerende informatie over zaadlobplanten.
Zaadlobben op planten en classificatie
Je kunt zaadlobben bestuderen door een gespleten pinda te bekijken. De zaadlob is de kleine bult aan de bovenkant van de halve noot en zal onder ideale omstandigheden ontkiemen. De zaadlob vormt zich op de top van het endosperm, dat voldoende plantenvoedingsstoffen bevat om het kiemproces op gang te brengen. De fotosynthetische zaadlobben zullen er heel anders uitzien dan de echte bladeren en slechts een korte tijd meegaan.
Bij het bekijken van een zaadje is het vaak vrij eenvoudig om te zien wat een zaadlob is. Hoewel dit het geval is bij een pinda, hebben andere zaden niet het kleine knobbeltje dat aangeeft waar de bladeren zullen ontkiemen. Wetenschappers gebruiken het aantal zaadlobben om planten te classificeren.
Een eenzaadlobbige heeft slechts één zaadlob en een tweezaadlobbige heeft er twee. Maïs is een eenzaadlobbige en heeft een endosperm, embryo en enkele zaadlob. Bonen kunnen gemakkelijk in tweeën worden gesplitst en elke kant zal een zaadlob, endosperm en embryo dragen. Beide vormen worden beschouwd als bloeiende planten, maar de bloemen zijn niet altijd duidelijk.
Informatie over zaadlobplanten
Het aantal zaadlobben in een zaadje is de basis voor het classificeren van elke plant in de angiosperm of bloeiende plantengroep. Er zijn een paar vage uitzonderingen waarbij een plant niet simpelweg kan worden aangeduid als eenzaadlobbige of tweezaadlobbige alleen door het aantal zaadlobben, maar deze zijn zeldzaam.
Wanneer een tweezaadlobbige uit de grond komt, heeft deze twee zaadbladeren, terwijl een eenzaadlobbige er slechts één zal dragen. De meeste eenzaadlobbige bladeren zijn lang en smal, terwijl tweezaadlobbigen in een breed scala van maten en vormen voorkomen. Bloemen en zaaddozen van eenzaadlobbigen hebben de neiging om in delen van drie te komen, terwijl tweezaadlobbigen drie of vijf bloembladen hebben en zaadkoppen in een groot aantal vormen voorkomen.
Wanneer vallen zaadlobben af?
Fotosynthetische zaadlobben blijven op de plant totdat de eerste echte bladeren verschijnen en kunnen beginnen met fotosynthese. Dit is over het algemeen slechts een paar dagen en dan vallen de zaadblaadjes eraf. Ze blijven om de energie die in het zaad is opgeslagen te helpen richten op nieuwe groei, maar zodra de plant zelfvoorzienend is, zijn ze niet langer nodig.
Evenzo sturen de hypogeale zaadlobben die onder de grond achterblijven ook opgeslagen energie uit het zaad en zullen ze verwelken wanneer ze niet langer nodig zijn. De zaadlobben van sommige planten blijven tot een week bestaan, maar de meeste zijn verdwenen tegen de tijd dat de eerste twee echte bladeren zichtbaar zijn.
