Uienhalsrot is een ernstige ziekte die vooral uien treft nadat ze zijn geoogst. Door de ziekte worden de uien papperig en doordrenkt met water, wat op zichzelf schade veroorzaakt en ook een pad opent voor een groot aantal andere ziekten en schimmels om de ui binnen te komen en af te breken. Blijf lezen voor meer informatie over het identificeren en behandelen van uien met nekrot.
Symptomen van nekrot bij uien
Uienhalsrot is een ziekte die wordt veroorzaakt door een bepaalde schimmel, Botrytis allii. Deze schimmel tast alliums aan zoals knoflook, prei, lente-uitjes en uien. Het wordt vaak pas na de oogst geïdentificeerd, wanneer de uien tijdens het transport beschadigd zijn of niet goed zijn uitgehard voordat ze worden opgeslagen.
Ten eerste wordt het weefsel rond de hals van de ui (de bovenkant, tegenover het gebladerte) met water doordrenkt en verzonken. Het weefsel kan geel worden en een grijze schimmel zal zich in de lagen van de ui zelf verspreiden. Het nekgedeelte kan uitdrogen, maar het vruchtvlees van de ui wordt papperig en gaat rotten.
Zwarte sclerotia (de overwinterende vorm van de schimmel) zal zich rond de nek ontwikkelen. De wonden veroorzaakt door uienbotrytis openen het weefsel ook voor infectie door een aantal andere pathogenen.
Nekrot bij uien voorkomen en behandelen
De beste manier om nekrot van uien na de oogst te voorkomen, is door de uien voorzichtig te behandelen om schade te minimaliseren en ze goed te laten drogen.
Laat de helft van de bladeren bruin worden voor de oogst, laat ze zes tot tien dagen drogen op een droge plaats en bewaar ze tot gebruik in een droge omgeving net boven het vriespunt.
Plant in het veld of in de tuin alleen ziektevrij zaad. Ruimte planten ongeveer een voet (31 cm.) uit elkaar en wacht drie jaar voordat u uien op dezelfde plek plant. Breng geen stikstofmest aan na de eerste twee maanden van groei.
