Het kweken van inheemse planten is een uitstekende manier om water te besparen en minder afhankelijk te zijn van pesticiden en herbiciden. Needlegrass is inheems in Noord-Amerika en biedt belangrijk voer voor veel vogels en dieren. Het is ook nuttig als sierplant met sierlijke zaadkoppen en fijne, gebogen bladeren. Het kweken van naaldgrasplanten in de tuin helpt ook het onderhoud te verminderen, omdat ze zelfverzorgend zijn als ze eenmaal zijn gevestigd. Er zijn verschillende soorten naaldgras. Kijk welke geschikt is voor uw tuinbehoeften.
Wat is naaldgras?
Needlegrass groeit vroeg in het seizoen en behoudt groen tot ver in de koele periode. Het is een langlevende vaste plant die veel wordt gewaardeerd om erosie te voorkomen. Het wordt ook gebruikt om uitgeputte groene ruimtes te herstellen. Het gras biedt dekking voor veel dieren en is rijk aan eiwitten als het vroeg in het seizoen wordt ingenomen.
Er zijn zelfs verschillende naaldgrasplantensoorten gevonden in verschillende geslachtsnamen met uitzonderlijke sierattributen die in de tuin kunnen worden gebruikt, zoals:
- Achnatherum
- Aristoda
- Hesperostipa
- Nassella
- Stipa
- Triraphis
De term ‘naaldgras’ komt van het zeer fijne grassprietje, ook wel speergras of draadgras genoemd. Het verwijst ook naar de korte stijve haren op het gebladerte die de huid kunnen irriteren. Bijna alle gebieden van Noord-Amerika kunnen ten minste één of meer soorten inheems noemen. De planten zijn koel seizoen, klonterende vaste planten. Ze worden overal 15 tot 150 cm lang, met vezelige wortelsystemen en zomerpluimen van bloemen, gevolgd door interessante en voedzame zaadkoppen.
Naaldgras plantenrassen
Omdat er verschillende soorten naaldgras in verschillende geslachten zijn, kan het moeilijk zijn om individuele exemplaren te identificeren. Een aanwijzing komt in de vorm van hun locatie. Sommige zijn warmere seizoensplanten zoals Texas naaldgras, terwijl anderen op alpine locaties zoals paars naaldgras leven. Weer anderen, zoals Chileens naaldgras, komen oorspronkelijk uit Australië.
Hieronder staan enkele van de meest voorkomende soorten naaldgrasplanten:
Paars naaldgras (Nassella pulchra) - Waarschijnlijk de meest voorkomende en wijdverbreide, dit naaldgras heeft lichtpaarse zaadkoppen en wordt gevonden in Californië. Er zijn twee andere inheemse Nassella-planten die naaldgras worden genoemd en die verkeerd zijn geïdentificeerd.
Letterman's naaldgras (Achnatherum lettermanii) - Gevonden in bergachtige en bosrijke locaties, is dit een uiterst belangrijk voedsel voor muilezelherten, gopher en jackrabbits. Deze variëteit heeft bleke crèmekleurige zaadkoppen.
Texas naaldgras (Nassella leucotricha) - Deze naaldgrassoort is gevonden in de vlakten van Zuid-Texas en heeft aantrekkelijke witte zaadkoppen.
Groen naaldgras (Stipa viridula) - Inheems in de noordelijke Great Plains, wordt groen naaldgras vaak gebruikt in open begrazing. Ondanks zijn naam heeft het gele zaadkoppen.
Thurbers naaldgras (Stipa thurberiana) - Semi-aride regio's in het noordwesten en tot in Canada vind je een naaldgrassoort met paarsachtige zaadkoppen - de naam is Thurber.
Lemmon's naaldgras (Achnatherum lemmonii) - Vaker te vinden in Noord- en West-Californië, Montana, Utah, Arizona en British Columbia, dit type heeft grote bruine zaadkoppen die favoriet zijn bij vogels.
Woestijn naaldgras (Achnatherum speciosa) - Afkomstig uit de woestijnen van Mojave en Colorado, was woestijnnaaldgras ooit een favoriet voedsel van de inheemse bevolking. Stengels en zaden werden gegeten. Het produceert witte zaadkoppen.
Naaldgrasplanten kweken
De meeste variëteiten gedijen goed in de zones 5 tot 10 van het Amerikaanse ministerie van landbouw met weinig tussenkomst. Nieuwe planten moeten vochtig worden gehouden. Eenmaal gevestigd, zijn planten geschikt voor een behoorlijke hoeveelheid droogte.
Afgezien van wilde dieren die op de plant grazen, heeft het weinig problemen met plagen of ziekten. Planten hebben volle zon, goede drainage en gemiddelde bodemvruchtbaarheid nodig.
Snoei de planten in het vroege voorjaar terug. Verdeel grassen om de 3 jaar om de groei en het uiterlijk te verbeteren. Als u zelfzaaien wilt voorkomen, verwijder dan de zaadkoppen voordat ze volwassen zijn.
