Als je het geluk hebt om in een buurt te wonen die wordt bevolkt door Caribische of Zuid-Amerikaanse kruideniers, die gebieden hebt gewoond of bezocht, of zelf uit de tropen of Zuid-Amerika komt, dan ben je misschien bekend met het gebruik van malanga-wortels. Alle anderen vragen waarschijnlijk "wat is een malanga-wortel?" Lees verder voor meer informatie over malanga-planten en over het kweken van malanga-wortels in de tuin.
Malanga Plant Info
Malanga lijkt erg op taro en eddo en kan er gemakkelijk mee worden verward. In sommige gebieden wordt malanga-wortel zelfs eddo genoemd, evenals yautia, cocoyam, coco, tannia, sato-imo en Japanse aardappel. De plant wordt gekweekt voor zijn knollen, belembe of calalous, die in verschillende gerechten worden gebruikt.
Wat is een Malanga-wortel?
In Noord-Amerika wordt malanga vaker "olifantenoor" genoemd en wordt het over het algemeen als sierplant gekweekt. Aan de voet van de plant bevindt zich de knol of knol waarrond kleinere knollen uitstralen.
Het gebladerte van de plant kan tot 1,5 m lang worden met enorme bladeren die veel op olifantenoren lijken. De jonge bladeren zijn eetbaar en worden als spinazie gebruikt. De knol of knol is aardsbruin, ziet eruit als een grote yam en kan variëren van 0,2 tot 0,9 kg. De buitenkant verbergt het knapperige, gele tot roodachtige vruchtvlees.
Gebruik van Malanga Root
In Zuid-Amerika en andere tropische regio's worden malanga-knollen vaak gekweekt voor gebruik in de keukens van die regio's. De smaak is als een zetmeelrijke noot. De knol bevat veel calorieën en vezels, samen met riboflavine en foliumzuur. Het bevat ook een beetje ijzer en vitamine C.
Het wordt vaak vermalen tot meel, maar wordt ook gestoofd, gegrild en in plakjes gesneden en vervolgens gebakken. Voor mensen met voedselallergieën is malangameel een uitstekende vervanging voor tarwebloem. Dit komt omdat de zetmeelkorrels in malanga kleiner zijn, dus beter verteerbaar, wat het risico op allergische reacties vermindert. Zoals gezegd zijn de jonge bladeren ook eetbaar en worden ze vaak gebruikt in stoofschotels en andere gerechten.
In Cuba en Puerto Rico komt malanga prominent voor in gerechten als alcapurrias, mondongo, pastels en sancocho; terwijl in het Caribisch gebied de jonge bladeren een integraal onderdeel zijn van de beroemde callaloo.
Kortom, malanga-wortel kan overal worden gebruikt waar je een aardappel, yam of andere wortelgroente zou gebruiken. Zoals met de meeste andere soorten Araceae, bevat malanga-wortel calciumoxalaat en saponine, waarvan de bittere smaak en toxische effecten tijdens het koken teniet worden gedaan.
Als de wortel gaar is, wordt hij zacht en ideaal om te gebruiken als verdikkingsmiddel en om romige gerechten te maken. De wortel wordt ook vaak gekookt en gepureerd als aardappelen voor een romig bijgerecht. Malanga kan worden geschild, geraspt en vervolgens gemengd met bloem, ei en kruiden om beignets te maken.
Verse malangawortel kan enkele weken op kamertemperatuur worden bewaard en zelfs langer in de koelkast.
Malanga-wortels kweken
Er zijn twee verschillende malanga's. Malanga blanca (Xantyosoma sagittifikium) die op het droge wordt verbouwd, en malanga Amarillo (Colocasia esculenta) die in drassige gebieden wordt verbouwd.
Malanga-planten hebben volle zon nodig, temperaturen boven 68 graden F. (20 C.) en vochtige, maar goed doorlatende grond met een pH tussen 5,5 en 7,8.
Vermeerderen door de gehele hoofdknol of secundaire knollen van slechts een stukje van de hoofdknol te planten. Als je zaadjes gebruikt, hard ze dan eerst uit door ze in een fungicide te dompelen en laat ze vervolgens twee uur aan de lucht drogen.
Plant 3 tot 4 inch (8-10 cm) diep in rijen met een onderlinge afstand van 2 meter. Gebruik een organische mulch om vocht vast te houden en breng driemaal een 10-20-20-meststof aan. Voer de plant eerst bij twee maanden en daarna bij vijf en zeven maanden.
