De drang om schoonheid te creëren in de omgeving is een menselijke eigenschap, maar in veel gevallen ook een weerspiegeling van religieuze overtuigingen. De islamitische traditie omvat historische tuinen die zijn gebouwd als gevolg van de leer van de Koran en als reactie op de droge omstandigheden waarin deze mensen leefden. Het islamitische tuinontwerp van oude beschavingen zoals Perzië, Turkije, Azië, India, Egypte en Marokko, om er maar een paar te noemen, is nog steeds aanwezig als archeologische vindplaatsen en, af en toe, voortgezette tuinen.
Islamitisch tuinontwerp
Woestijnomstandigheden en schaarse vegetatie domineren een groot deel van het Midden-Oosten en West- tot Zuidoost-Azië. Het gebrek aan water en de drukkende zon, wind en hitte vragen om beschutting en beschutting tegen het constante weer. Ommuurde tuinen vol met bomen, waterpartijen, fruit en bloemen waren het antwoord op deze behoefte en verheerlijkten God ook door de gelovigen te omringen met Zijn rijkdom.
In deze serene tuinen konden moslims in vrede en sereniteit aanschouwen en mediteren over de natuur. Sommige moslimtuinen bestaan nog steeds en hebben vergelijkbare kenmerken als de vroege 7e tot 16e-eeuwse voorbeelden van de kunstvorm.
Oude beschavingen eerden God met allerlei soorten kunst. Het bouwen van een islamtuinparadijs was een manier om God te eren en te genieten van de schoonheid die Hij hen had gegeven. De tuinen bevatten elementen die specifiek in de Koran worden genoemd, samen met kenmerken die zijn ontleend aan Aziatische en Europese tuintradities.
Het creëren van islamitische tuinen en landschappen rond landgoederen en paleizen verbeterde de gebouwen en de levensstijl van degenen die er woonden, maar zorgde ook voor gemeenschappelijke gronden met speelvelden en culturele activiteiten. Islamitische tuinplanten werden vaak uit andere landen aangevoerd, maar een deel van de flora was inheems en gekweekt voor een maximaal effect.
De meeste islamitische tuinen bevatten binnenplaatsen, paden, fonteinen en speelplaatsen. Sommigen hadden zelfs dierentuinen en renbanen. Een element dat niet wordt gezien, is beeldhouwwerk, omdat de Koran dergelijke kunstwerken ten strengste verbiedt. De waterwegen hielpen de planten te irrigeren, maar gaven ook dimensie en geluid aan de tuin. Vaak stond in de tuin een kiosk, die een kleine halfopen structuur kon zijn of zelfs een gesloten, dicht versterkt gebouw.
Islamitische tuinplanten inbegrepen:
- Dadelpalmen
- Andere inheemse palmen
- Meloenen
- Geënte fruitbomen
- Kruiden
- Andere bomen en vegetatie
Islamitische tuinen en landschappen creëren
Water was niet alleen leven, maar ook een symbool van rijkdom en welvaart in de oude islam. De droge locaties van veel van de beoefenaars van de religie betekenden dat water een kostbaar goed was. Tuinen met waterwegen en kenmerken domineerden het thema en creëerden niet alleen oases van schaduw, vochtigheid en rust, maar gaven het landschap praktisch water.
De islamitische tuin is meestal ontworpen als een "viervoudig", dat is waar het land door waterkanalen in vierkanten wordt verdeeld. Idealiter werd op elk plein een islamtuinparadijs gevonden, hoe groot of klein ook.
Door eerst de paden en waterwegen te schetsen, kan de moderne tuinman de islamitische tuinstijl nabootsen. Zodra deze basiselementen zijn gelegd, sluit het planten van hoge schaduwbomen, fruitbomen, struiken en lager aantrekkelijke bloeiende planten in op de andere bestaande functies.
