Biezen zijn waterminnende planten die uitstekende leefgebieden creëren voor wilde vogels, nuttige bacteriën vangen in hun verwarde wortelstelsel en een nestdekking bieden voor baars en bluegill. Ze hebben een geheel eigen architectonische schoonheid en herinneren aan het bijbelse verhaal van Mozes, het kind dat tussen de biezen op de rivier werd geworpen.
Ondanks al deze charmante details, kan de plant een invasieve overlast worden en bootmotoren vervuilen, waterwegen verstoppen en andere planten verstikken. Het wordt ook in veel staten beschermd, dus het is belangrijk om te weten hoe je lisdodde kunt doden zonder de natuurlijke habitat en dieren in het wild te schaden.
Feiten over lisdodde planten
De meeste natuurliefhebbers kunnen lisdodde herkennen. Biezen zijn zegges die vijvers, meren en oevergebieden koloniseren. Er zijn zowel hardstem als softstem varianten. Beide zijn belangrijke onderdelen van de aquatische diversiteit en worden vaak aangetroffen in Noord-Amerika.
Af en toe kunnen deze planten een gebied overstromen en omdat ze een laag voedselpotentieel hebben, worden ze als ongewenst beschouwd in overstroomde vlaktes en weiden. Het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen staat het verwijderen van biezenplanten alleen toe in kleine gebieden om toegang te krijgen tot meren of beken en heeft specifieke regels over hoe dit kan worden bereikt.
Biezen kunnen groeien in 3 tot 5 voet (0,9 tot 1,5 m.) water of ze kunnen gedijen als oeversoorten aan de randen van vochtige habitats. Deze zegges kunnen ook korte periodes van droogte en koude temperaturen overleven. Ze groeien zowel uit zaad als stengel- of wortelfragmenten, die zich beide snel stroomafwaarts kunnen verspreiden en alle delen van een waterweg kunnen koloniseren.
Bieslookplanten kunnen 1,5 tot 3 m hoog worden en overleven in moerassen, moerassen, zand- of grindstaven. Hardsteel bies groeit in stevige, zanderige grond, terwijl zachte steel dik, zacht slib nodig heeft om in te leven. De lisdodde heeft het uiterlijk van een harde buisvormige of driehoekige stengel met slanke bladeren.
Voor overlevers is een van de meer intrigerende feiten van lisdodde planten de eetbaarheid. De stengels en scheuten worden rauw of gekookt gegeten en de wortels en onrijpe bloemen worden gekookt. Wortelstokken kunnen ook worden gedroogd en tot meel worden gestampt.
Waarom hebben we controle over biezen nodig?
Hardstem lisdodde is inheems in het westen van Noord-Amerika en mag niet worden geruimd in zijn oorspronkelijke habitat, behalve in kleine gebieden om waterwegen te openen. Softstem is inheems in Eurazië, Australië, Nieuw-Zeeland en sommige delen van Noord-Amerika. Het kan de neiging hebben om invasiever te worden in bepaalde grondsoorten en kan zelfs brak water overleven.
Bestrijding van biezen in vijvers kan nodig zijn om het open te houden voor vee of voor irrigatiebehoeften. In kleine meren kan lisdodde vaarroutes afsluiten en problemen veroorzaken voor motoren. Het gemak van verspreiding van de plant kan ook een punt van zorg zijn, omdat het andere gewilde inheemse soorten verdringt.
De bestrijding van lisdodde is in de meeste staten beperkt en wordt bedreigd in Connecticut en bedreigd in Pennsylvania. Neem contact op met het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen van uw staat voor de status van de planten en aanbevolen verwijderingstips.
Hoe lisdodde te doden?
In beheerde vaarwegen wordt biezen bestreden door de waterstanden te regelen. Hogere niveaus bevorderen gevestigde planten, terwijl het verlagen van het water kan leiden tot vermindering van de biezen. Dit kan ertoe leiden dat andere planten zich in hun afwezigheid vestigen, zoals lisdodde, die mogelijk minder gewenste soorten zijn.
In gebieden waar reductie van de plant noodzakelijk is, worden in het water geregistreerde herbiciden aanbevolen. Deze moeten met voorzichtigheid worden gebruikt en alle instructies voor het aanbrengen moeten worden gevolgd om schade aan dieren in het wild te voorkomen. Zodra u voldoende populatievermindering in het gebied heeft, zorgt het snijden onder het wateroppervlak voor biezencontrole in vijvers en kleinere waterlichamen.
