Vanwege hun snelle groei, gebruikelijk in oudere landschappen, kan zelfs de geringste bries ervoor zorgen dat de zilveren onderkanten van zilveren esdoorns eruitzien alsof de hele boom glinstert. Vanwege het brede gebruik als snelgroeiende boom, hebben de meesten van ons een zilveren esdoorn of een paar op onze stadsblokken. Naast hun gebruik als snelgroeiende schaduwbomen, werden zilveresdoorns ook op grote schaal aangeplant in herbebossingsprojecten. Lees verder voor meer informatie over de zilveren esdoornboom.
Zilveren esdoornboominformatie
Zilveren esdoorns (Acer saccharinum) groeien bij voorkeur in vochtige, lichtzure grond. Ze zijn matig droogtetolerant, maar staan meer bekend om hun vermogen om gedurende lange tijd in stilstaand water te overleven. Vanwege deze watertolerantie werden zilveren esdoorns vaak geplant langs rivieroevers of randen van andere waterwegen voor erosiebestrijding. Ze kunnen in het voorjaar hoge waterstanden verdragen en in de zomer dalende waterstanden.
In natuurgebieden is hun vroege voorjaarsbloei belangrijk voor bijen en andere bestuivers. Hun vruchtbare zaden worden gegeten door grosbeaks, vinken, wilde kalkoenen, eenden, eekhoorns en eekhoorns. De bladeren bieden voedsel voor herten, konijnen, rupsen van cecropia-motten en rupsen van witte polmot.
Groeiende zilveren esdoorns zijn vatbaar voor het vormen van diepe gaten of holtes die onderdak bieden aan wasberen, opossums, eekhoorns, vleermuizen, uilen en andere vogels. In de buurt van waterwegen eten bevers vaak zilveren esdoornschors en gebruiken ze hun ledematen voor het bouwen van beverdammen en lodges.
Hoe zilveren esdoorns te laten groeien?
Winterhard in de zones 3-9, de groei van de zilveren esdoorn is ongeveer 0,5 m of meer per jaar. Hun vaasvormige groeiwijze kan ergens tussen de 15 en 24,5 m hoog worden, afhankelijk van de locatie en kan 10,5 tot 15 m breed zijn. Hoewel ze ooit veel werden gebruikt als snelgroeiende straatbomen of schaduwbomen voor landschappen, zijn zilveren esdoorns de laatste jaren niet zo populair omdat hun broze ledematen snel kunnen breken door harde wind of zware sneeuw of ijs.
De grote krachtige wortels van zilveresdoorn kunnen ook trottoirs en opritten beschadigen, evenals riool- en afvoerleidingen. Het zachte hout dat vatbaar is voor het vormen van gaten of holtes, kan ook vatbaar zijn voor schimmels of larven.
Een ander nadeel van zilveren esdoorns is dat hun vruchtbare, gevleugelde zaadparen zeer levensvatbaar zijn en dat zaailingen snel zullen ontkiemen in elke open grond zonder speciale vereisten, zoals gelaagdheid. Dit kan ze tot een plaag maken voor landbouwvelden en behoorlijk vervelend voor hoveniers. Positief is dat dit ervoor zorgt dat zilveresdoorns heel gemakkelijk door zaad kunnen worden vermeerderd.
In de afgelopen jaren zijn rode esdoorns en zilveren esdoorns samen gefokt om de hybride te creëren Acer freemanii. Deze hybriden groeien snel, zoals zilveren esdoorns, maar zijn duurzamer tegen harde wind en zware sneeuw of ijs. Ze hebben ook mooiere herfstkleuren, meestal in rood en oranje, in tegenstelling tot de gele herfstkleur van zilveren esdoorns.
Als het planten van een zilveren esdoorn een project is dat u zou willen ondernemen, maar zonder de nadelen, kies dan in plaats daarvan voor een van deze hybride soorten. Rassen in de Acer freemanii omvatten:
- Herfst Blaze
- Marmo
- Armstrong
- Viering
- Matador
- Morgan
- Scarlet Sentinel
- Vuurval
