Tuinieren is een van de meest verslavende hobby's in Amerika. Als tuinier weet ik uit de eerste hand hoe verslavend dit tijdverdrijf kan zijn, hoewel ik mezelf ooit gezegend vond als ik een kamerplant langer dan een week in leven kon houden. Nadat een vriend me had ingehuurd om zijn plantenkwekerij te helpen onderhouden, ontdekte ik al snel een liefde voor tuinieren, wat al snel mijn nieuwe verslaving werd.
Een groeiende tuinhobby
In het begin wist ik niet goed waar ik moest beginnen, maar het duurde niet lang voordat mijn tuinverslaving groeide. Ik werd elke dag omringd door de geur van verse aarde en een steeds groter wordende uitstalling van planten die wachtten om te worden geplaatst in de hordes potten die bij mijn voeten waren gestapeld. Ik kreeg een spoedcursus in de verzorging en vermeerdering van tal van planten. Hoe meer ik leerde over tuinieren, hoe meer ik wilde leren. Ik las zoveel tuinboeken als ik kon. Ik plande mijn ontwerpen en experimenteerde.
Een spelend kind met zand onder mijn nagels en zweetdruppels boven mijn wenkbrauwen; zelfs de hete, vochtige zomerdagen of moeizame uren van wieden, water geven en oogsten konden me niet weghouden van de tuin. Naarmate mijn tuinverslaving groeide, verzamelde ik talloze plantencatalogi, die ik meestal bij elk bestelde. Ik struinde tuincentra en andere kwekerijen af op zoek naar nieuwe planten.
Voordat ik het wist, had een klein bloembed zichzelf omgevormd tot bijna twintig, allemaal met verschillende thema's. Het begon duur te worden. Ik moest of mijn groeiende tuinhobby opgeven of kosten besparen.
Toen besloot ik mijn creativiteit te gebruiken om geld te besparen.
Liefde voor tuinieren - voor minder
In plaats van dure sierstukken voor mijn tuin te kopen, begon ik interessante items te verzamelen en om te toveren tot unieke objecten. Ik heb een oude brievenbus aangekleed als een toevluchtsoord voor vogels. Ik heb een vogelbad gemaakt van oude bakstenen en een ronde, plastic bak. In plaats van elk jaar nieuwe zaden of planten te kopen, besloot ik voor mezelf te beginnen. Hoewel zaden voor bijna niets kunnen worden gekocht, om echt kosten te besparen, begon ik mijn eigen zaden uit de tuin te verzamelen.
Ik verdeelde ook veel van de planten die ik al had. Familie, vrienden en buren zijn altijd goede bronnen voor het verhandelen van planten en stekken. Dit bespaart niet alleen geld, maar het biedt ook de mogelijkheid om ideeën te delen met andere gepassioneerde tuiniers met dezelfde verslavende hobby's.
Omdat mijn bedden net zo snel groeiden als mijn verslaving, leerde ik hoe ik mijn ruimte optimaal kon benutten door verhoogde bedden te maken. Dit hielp niet alleen met de ruimte, maar de lossere grond was ook beter voor de planten. Ik begon ook organische stof aan de grond toe te voegen en ik gebruikte paardenmest, gemalen eierschalen en koffiedik als meststof. Creatieve paden door de bedden maakten het onderhoud gemakkelijker. Ik bespaarde op mulch door dennennaalden en bladeren te gebruiken die uit de nabijgelegen bossen waren verzameld.
Ik genoot ook van tuinieren met containers. Een goede manier om hier geld te besparen, is door reeds aanwezige containers en items zoals versleten laarzen, kruiwagens en waskuipen opnieuw te gebruiken. Ik heb zelfs potten, een oude badkuip en uitgeholde stronken als containers gebruikt.
Bovendien ontdekte ik dat het opnemen van bepaalde planten in mijn tuin, zoals goudsbloemen, knoflook en Oost-Indische kers, ook helpt om veel ongedierte af te schrikken.
Tuinieren kan verslavend zijn, maar het hoeft niet duur te zijn. Het moet gewoon leuk blijven. Je leert gaandeweg en je vindt wat voor jou werkt. Succes wordt niet afgemeten aan hoe groots de tuin is of hoe exotisch de planten zijn; als de tuin jezelf en anderen vreugde brengt, dan is je taak volbracht.
