Aardappelziektes zijn overal de vloek van tuinders. Deze schimmelziekten richten gedurende het hele groeiseizoen grote schade aan in moestuinen, veroorzaken aanzienlijke bovengrondse schade aan aardappelplanten en maken knollen onbruikbaar. De meest voorkomende aardappelziekte is genoemd naar het deel van het seizoen waarin ze veel voorkomen: vroege bacterievuur en aardappelziekte. Bestrijding van bacterievuur bij aardappelen is moeilijk, maar gewapend met enige kennis kun je de ziektecyclus doorbreken.
Hoe aardappelziekte te identificeren?
Beide soorten bacterievuur komen veel voor in Amerikaanse tuinen en vormen een risico voor andere nauw verwante planten zoals tomaten en aubergines. Symptomen van aardappelziekte zijn duidelijk wanneer rekening wordt gehouden met de timing van hun verschijning, waardoor de ziekte gemakkelijk te diagnosticeren is.
Aardappel vroege plaag
Aardappelziekte wordt veroorzaakt door de schimmel Alternaria solani en valt eerst oudere bladeren aan. Schimmelsporen overwinteren in plantenresten en knollen die na de oogst zijn achtergebleven, maar wachten met activeren totdat de luchtvochtigheid hoog is en de dagtemperaturen eerst 24 ° C bereiken. Alternaria solani dringt onder deze omstandigheden snel de bladweefsels binnen en veroorzaakt binnen twee of drie dagen een zichtbare infectie.
Laesies beginnen als kleine, donkere, droge vlekjes die zich al snel verspreiden in donkere ronde of ovale gebieden. Vroege meeldauwlaesies kunnen een schot in de roos zijn, met afwisselende ringen van verheven en depressieve weefsels. Soms zijn deze ringgroepen omgeven door een groengele ring. Naarmate deze laesies zich verspreiden, kunnen bladeren afsterven, maar aan de plant blijven zitten. Knollen zijn bedekt met vlekken die lijken op bladeren, maar het vlees onder de vlekken is meestal bruin, droog, leerachtig of kurkachtig wanneer aardappelen worden opengesneden.
Aardappel Phytophthora
Aardappelziekte is een van de ernstigste ziekten van aardappelen, veroorzaakt door de schimmel Phytophthora infestans, en de ziekte die in zijn eentje de Ierse aardappelhongersnood van de jaren 1840 veroorzaakte. Phytophthora-sporen ontkiemen bij een luchtvochtigheid van meer dan 90 procent en temperaturen tussen 50 en 78 graden F. (10-26 C.), maar groeien explosief aan de koelere kant van het bereik. Deze ziekte wordt vaak gezien in de vroege herfst, tegen het einde van het groeiseizoen.
Laesies beginnen klein, maar breiden zich al snel uit tot grote bruine tot paarszwarte gebieden van dood of stervend bladweefsel. Wanneer de luchtvochtigheid hoog is, verschijnt een kenmerkende witte, donzige sporulatie aan de onderkant van bladeren en langs stengels en bladstelen. Planten die door aardappelziekte zijn aangetast, kunnen een onaangename geur afgeven die naar bederf ruikt. Knollen raken vaak geïnfecteerd, vullen zich met rot en geven toegang tot secundaire pathogenen. Bruine tot paarse huid is mogelijk het enige zichtbare teken op een knol van interne ziekte.
Bestrijding van bacterievuur in aardappelen
Wanneer bacterievuur in uw tuin aanwezig is, kan het moeilijk of onmogelijk zijn om volledig te doden. Als u echter de circulatie rond uw planten verhoogt en voorzichtig alleen water geeft wanneer dat nodig is en alleen aan de basis van uw planten, kunt u de infectie mogelijk aanzienlijk vertragen. Pluk alle zieke bladeren zorgvuldig en zorg voor extra stikstof en een laag fosforgehalte om aardappelplanten te helpen herstellen.
Fungiciden kunnen worden gebruikt als de ziekte ernstig is, maar voor azoxystrobin, chloorthalonil, mancozeb en pyraclostrobin kunnen meerdere toepassingen nodig zijn om de schimmel volledig te vernietigen. De meeste van deze chemicaliën moeten twee weken voor de oogst worden gestaakt, maar pyraclostrobin kan veilig worden gebruikt tot drie dagen voordat de oogst begint.
Voorkom toekomstige uitbraken van bacterievuur door een vruchtwisseling van twee tot vier jaar toe te passen, vrijwilligersplanten te verwijderen die mogelijk ziekten overdragen en water boven de grond te vermijden. Als je klaar bent om je knollen te graven, pas dan goed op dat je ze daarbij niet verwondt. Door wonden kunnen infecties na de oogst de kop opsteken, waardoor uw opgeslagen oogst wordt verpest.
