Wist je dat de gemiddelde Amerikaan 6 pond (bijna 3 kg) pindaproducten per jaar eet! Er zijn eigenlijk vier soorten pinda's: Valencia, Spaans, Runners en Virginia. Hiervan beweren veel pinda-liefhebbers dat Valencia-pinda's het beste zijn om rauw of gekookt te eten. Als je alleen bekend bent met pinda's in de vorm van pindakaas of een snack in de vorm van een balletje, vraag je je misschien af wat Valencia-pinda's zijn? Lees verder voor meer informatie over het kweken van Valencia-pinda's en andere informatie over Valencia-pindavariëteiten.
Wat zijn Valencia Pinda's?
Valencia-pinda's hebben drie tot zes kleine zaadjes met een rode schil per schil, elk met een zoete smaak. Valencia-pinda's groeien voor commercieel gebruik in New Mexico en zijn goed voor minder dan 1% van de productie van pinda's in de Verenigde Staten. Hun zoete smaken maken ze een favoriet voor gekookte noten en worden ook vaak gebruikt voor volledig natuurlijke pindakaas. Wanneer geroosterd, komen Valencia's dicht bij het bereiken van de knapperigheid van Spaanse pinda's.
Valencia Pinda Info
Pinda's, ook wel aardnoten, apennoten en goober genoemd, komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en worden als zodanig algemeen beschouwd als een gewas met een warm klimaat. Dat gezegd hebbende, er zijn wilde soorten pinda's (Arachis hirsuta of harige pinda's) gevonden in de kille hoge hoogten van het Andesgebergte. Pinda's worden al minstens 3.500 jaar verbouwd.
Valencia-pinda's produceren kleinere korrels en leveren minder op dan Virginia-pinda's. De meeste Valencia-pindasoorten rijpen in 90-110 dagen, terwijl Runner- en Virginia-soorten 130-150 dagen nodig hebben om volwassen te worden. Hoewel Valencia-pinda's meestal worden gevonden in de warme regio van New Mexico, worden ze tot in het noorden van Ontario, Canada, verbouwd.
De meest aangeplante Valencia-pindasoorten zijn 'Tennessee Red' en 'Georgia Red'.
Hoe Valencia Pinda's Te Kweken
Pinda's geven de voorkeur aan zanderige, losse, goed doorlatende grond. Zaai geen pinda's nadat aardappelen of bonen op het perceel zijn geteeld, omdat ze vatbaar zijn voor dezelfde ziekten. Bereid een bed voor door een paar inches (5 cm) compost of verrotte mest tot een diepte van 20-30 cm te bewerken of te graven.
Pinda's leggen hun eigen stikstof vast, dus hebben niet veel kunstmest nodig, maar ze hebben wel veel calcium nodig. Om calcium aan de grond toe te voegen, wijzigt u het met gips.
Plant de pindazaden nadat de grond is opgewarmd, ongeveer drie weken na de laatste nachtvorst. Week de zaden een nacht in water om de kieming te stimuleren en plant de zaden dan minder dan 5 cm diep en 10-15 cm uit elkaar.
De pindazaailingen verschijnen ongeveer een week na het zaaien en groeien dan een maand lang langzaam. Maak je geen zorgen; groei vindt plaats, maar net onder het grondoppervlak. Als je vier bladeren boven de grondlijn ziet, heeft de plant ongetwijfeld ongeveer een voet penwortel samen met zijwortels.
Pinda's houden van warmte, maar ze hebben regelmatig water nodig. Week de planten een of twee keer per week diep. Besteed speciale aandacht aan consistent water geven 50-100 dagen na het zaaien wanneer de peulen het oppervlak van de grond naderen. Als de planten bijna volwassen zijn, laat u de grond uitdrogen.
Tijdens het kweken hebben Valencia-pinda's meestal geen kunstmest nodig als de grond vóór het zaaien is aangepast. Maar als de planten er piekerig uitzien, is het prima om ze een verdunde hoeveelheid visemulsie te geven net na het verschijnen van de zaailingen, en dan alleen die ene keer. Pinda's zijn gevoelig voor verbranding van kunstmest, dus wees voorzichtig met het toedienen van kunstmest.
