In de afgelopen jaren is het concept van foerageren naar voedsel enorm populair geworden onder jongere generaties die ervoor kiezen om een meer natuurlijke levensstijl te leiden. Of verzamelaars nu geld willen besparen, of misschien willen voorzien in een behoefte aan een duurzamere keuken, het lijdt geen twijfel dat een uitstapje naar de wildernis (of je eigen achtertuin) best spannend kan zijn. Op veel plaatsen zijn wilde eetwaren overal om ons heen. Voor de meesten verandert het leren hoe ze deze wilde voedingsmiddelen nauwkeurig kunnen identificeren de manier waarop ze de natuur waarnemen. Een veel voorkomende plant, weideknoflook, kan zich nu in het volle zicht in het voorgazon verstoppen. Kun je weideknoflook onkruid eten? Dat zoeken we uit.
Over weideknoflookplanten
Weide knoflook (Allium canadense), ook wel wilde ui genoemd, is een veel voorkomende onkruidplant die voorkomt in het Midwesten en het oosten van de Verenigde Staten. Door losse hopen bladeren te vormen die enigszins op gras lijken, lijkt het blad van deze planten sterk op dat van andere leden van de Allium-familie die in moestuinen worden gekweekt (zoals uien en bieslook).
Meerjarig van aard, planten vallen voor het eerst op in de lente en gaan, als ze aan hun lot worden overgelaten, in de zomer bloemen produceren, hoewel veel mensen ze niet opmerken omdat ze vaak als onkruid worden behandeld en worden verwijderd voordat ze een kans hebben bloeien.
Is wilde knoflook eetbaar?
Deze eetbare wilde uien worden gevonden langs bermen, in weiden en zelfs in slecht onderhouden gazons en zijn een van de meest voorkomende voedergewassen. Een belangrijke sleutel tot de identificatie van deze plant is een zeer opvallende, scherpe ui- of knoflookgeur bij verstoring. Dit kenmerk is vooral belangrijk, omdat er veel potentieel gif.webptige "lookalikes" bestaan - zoals de death camas, die extreem gif.webptig is voor mensen.
Zowel de bladeren als de bollen van weideknoflookplanten kunnen worden gebruikt, meestal in het voorjaar. Zorg ervoor dat u alleen oogst op locaties die niet met chemicaliën zijn behandeld. Zorg er daarnaast voor dat je de planten goed afspoelt. Veelvoorkomend gebruik is de toevoeging ervan in soeprecepten en vleesgerechten. Hoewel kleine hoeveelheden van de plant als veilig worden beschouwd om te eten, bevat deze wel sulfiden. Wanneer ze in grotere hoeveelheden worden gegeten, kunnen deze eetbare wilde uien symptomen veroorzaken zoals misselijkheid, braken en diarree.
Zoals bij elke in het wild gefokte plant, kan doordacht onderzoek helpen om te beslissen of een plant wel of niet veilig is om te eten. Locatiespecifieke eetbare veldgidsen zijn direct online beschikbaar. Veel lokale landbouwuitbreidingen bieden ook gratis foerageerlessen aan. Bij het foerageren moet veiligheid altijd de hoogste prioriteit hebben. Als er enige twijfel bestaat of een plant wel of niet veilig is om te consumeren, kun je dat beter niet doen.
Disclaimer: De inhoud van dit artikel is alleen bedoeld voor educatieve doeleinden en voor tuinieren. Voordat u een kruid of plant voor medicinale doeleinden of anderszins gebruikt of inneemt, dient u een arts, medische kruidkundige of andere geschikte professional om advies te vragen.
