Wanneer is een kruisbes geen kruisbes? Als het otaheite kruisbes is. In tegenstelling tot een kruisbes in alle opzichten, behalve misschien vanwege de zuurgraad, otaheite kruisbes (Phyllanthus acidus) kan worden gevonden in tropische tot subtropische gebieden van de wereld, waar hij ook bekend staat als de cermai-fruitboom. Wat is cermaifruit? Lees verder om meer te weten te komen over het gebruik van otaheite-kruisbessen en andere interessante informatie over cermai-fruitbomen.
Wat is Cermai-fruit?
Otaheite-kruisbessen zijn een bekend gezicht in dorpen en boerderijen in Guam, in heel Zuid-Vietnam en Laos, en in het noorden van Maleisië en India. Dit exemplaar werd in 1793 in Jamaica geïntroduceerd en heeft zich verspreid over het Caribisch gebied, naar de Bahama's en Bermuda. Genaturaliseerd in het zuiden van Mexico en delen van Midden-Amerika, is het ook zeldzamer te vinden in Colombia, Venezuela, Suriname, Peru en Brazilië.
Deze ongewone sierheester of -boom wordt 6 ½ tot 30 (2-9 m.) hoog. Het is een lid van de familie Euphorbiaceae, een van de weinige die eetbare vruchten draagt.
Aanvullende informatie over Cermai-fruitbomen Tree
De gewoonte van de otaheite kruisbes is breed en dicht met een bossige kroon van dikke, ruwe hoofdtakken. Aan de uiteinden van elke tak zijn clusters van bladverliezende groene of roze kleinere twijgen. De bladeren zijn dun, puntig en ¾ tot 3 inch (2-7,5 cm) lang. Ze zijn groen en glad aan de bovenkant en blauwgroen aan de onderkant.
Vruchtvorming wordt voorafgegaan door kleine mannelijke, vrouwelijke of hermafrodiete roze bloemen die bij elkaar zijn geclusterd. De vrucht heeft 6-8 ribben, is 3/8 tot 1 inch (1-2,5 cm) breed en lichtgeel als hij nog niet rijp is. Als de vrucht rijp is, wordt hij bijna wit en wasachtig van structuur met knapperig, sappig, pittig vruchtvlees. In het midden van de cermai-vrucht bevindt zich een strak genestelde geribbelde steen met 4-6 zaden.
Otaheite kruisbesbomen kweken
Als u geïnteresseerd bent in het kweken van otaheite-kruisbessen, moet u een kas hebben of in een tropisch tot subtropisch gebied wonen. Dat gezegd hebbende, de plant is winterhard genoeg om te overleven en vrucht te dragen in Tampa, Florida, waar de temperaturen veel kouder kunnen zijn dan in het zuiden van Florida.
Otaheite kruisbes gedijt in bijna elke grond, maar geeft de voorkeur aan vochtige grond. Bomen worden meestal vermeerderd via zaad, maar kunnen ook worden vermeerderd door ontluikende, groene houtstekken of luchtlagen.
Deze kruisbes moet ongeveer 4 jaar rijpen voordat hij vruchten van welke stof dan ook kan produceren. Eenmaal op leeftijd kunnen bomen 2 gewassen per jaar dragen.
Otaheite-kruisbessen gebruiken
Otaheite kruisbes heeft vele toepassingen. Het wordt vaak gebruikt bij het koken, waarbij het fruit uit de pit wordt gesneden en vervolgens wordt gemengd met suiker die het sap naar buiten trekt en het fruit zoeter maakt zodat het in saus kan worden verwerkt. In sommige landen wordt het zure vruchtvlees als speciale smaakmaker aan gerechten toegevoegd. De vrucht wordt geperst, geconserveerd, gekonfijt en zelfs gebeitst. In India en Indonesië worden de jonge bladeren gekookt als groenten.
In India wordt de bast af en toe gebruikt voor het looien van huiden.
Er zijn veel medicinale toepassingen van otaheite kruisbessen. Het wordt voorgeschreven voor alles, van een zuiverend middel, tot een behandeling van reuma en psoriasis, tot verlichting van hoofdpijn, hoest en astma.
Ten slotte hebben otaheite-kruisbessen een meer macaber gebruik. Een sap gewonnen uit de bast van de boom bevat gif.webptige ingrediënten zoals saponine, galluszuur, samen met tannine en mogelijk lupeol. Blijkbaar is deze gif.webptigheid uitgebuit en gebruikt bij criminele vergif.webptigingen.
