Mango's worden al meer dan 4.000 jaar in India verbouwd en bereikten Amerika in de 18e eeuw. Tegenwoordig zijn ze gemakkelijk verkrijgbaar bij veel kruideniers, maar je hebt nog meer geluk als je toevallig je eigen boom hebt. Heerlijk zijn ze misschien, maar de bomen zijn vatbaar voor een aantal mangoboomziektes. Het behandelen van een zieke mango betekent het correct identificeren van symptomen van de mangoziekte. Lees verder om meer te weten te komen over ziektes bij mango's en hoe je omgaat met mangoziektes.
Mangoboomziekten
Mango's zijn tropische en subtropische bomen die gedijen in streken met warme temperaturen. Inheems in India en Zuidoost-Azië, zijn bomen bijzonder vatbaar voor twee mango-ziekten: anthracnose en echte meeldauw. Beide schimmelziekten vallen opkomende pluimen, bloemen en fruit aan.
Van de twee ziekten, anthracnose (Colletotrichum gloeosporioides) treft mango's het meest. In het geval van anthracnose verschijnen mangoziektesymptomen als zwarte, verzonken, onregelmatig gevormde laesies die groeien, wat resulteert in bloesemziekte, bladvlekken, fruitvlekken en uiteindelijk rot. De ziekte wordt bevorderd door regenachtige omstandigheden en zware dauw.
Echte meeldauw is een andere schimmel die bladeren, bloemen en jong fruit aantast. Geïnfecteerde gebieden worden bedekt met een witachtige poederachtige schimmel. Naarmate de bladeren rijpen, worden laesies langs de hoofdnerf of onderkant van het gebladerte donkerbruin en zien ze er vettig uit. In ernstige gevallen zal de infectie bloeiende pluimen vernietigen, wat resulteert in een gebrek aan vruchtzetting en ontbladering van de boom.
Mangoschurft (Elsinoe mangif.webperae) is een andere schimmelziekte die bladeren, bloemen, fruit en twijgen aantast. De eerste tekenen van infectie bootsen de symptomen van anthracnose na. Fruitlaesies worden bedekt met een kurkachtig, bruin weefsel en bladeren worden vervormd.
Verticillium verwelking tast de wortels en het vasculaire systeem van de boom aan, waardoor de boom geen water opneemt. Bladeren beginnen te verwelken, bruinen en drogen uit, stengels en ledematen sterven af en het vaatweefsel wordt bruin. De ziekte is het meest schadelijk voor jonge bomen en kan ze zelfs doden.
Parasitaire algenvlek is een andere infectie die meer zelden mangobomen treft. In dit geval presenteren mangoziektesymptomen zich als cirkelvormige groenachtige/grijze vlekken die roestrood worden op de bladeren. Infectie van stengels kan leiden tot bastkanker, stengelverdikking en de dood.
Problemen met mangoziektes beheren?
Het behandelen van een zieke mango voor schimmelziekten omvat het gebruik van een fungicide. Alle gevoelige delen van de boom moeten grondig worden bedekt met het fungicide voordat infectie optreedt. Als het wordt toegepast wanneer de boom al is geïnfecteerd, heeft het fungicide geen effect. Fungicide-sprays moeten opnieuw worden aangebracht op nieuwe groei.
Gebruik fungicide in het vroege voorjaar en opnieuw 10 tot 21 dagen later om de bloesempluimen te beschermen tijdens ontwikkeling en vruchtzetting.
Als er echte meeldauw aanwezig is, breng dan zwavel aan om de verspreiding van de infectie naar nieuwe groei te voorkomen.
Als de boom besmet raakt met verticilliumverwelking, snoei dan alle geïnfecteerde ledematen weg. Mangoschurft hoeft over het algemeen niet te worden behandeld, omdat een anthracnose-sprayprogramma ook schurft bestrijdt. Algenvlekken zullen meestal ook geen probleem zijn wanneer koperfungiciden periodiek in de zomer worden toegepast.
Om het risico op schimmelinfecties te verminderen, kweek je alleen anthracnose-resistente cultivars van mango. Zorg voor een consistent en tijdig programma voor het aanbrengen van schimmels en bedek alle gevoelige delen van de boom grondig. Raadpleeg voor hulp bij de behandeling van ziekten uw plaatselijke extensiebureau voor aanbevolen controleaanbevelingen.
