De feestdagen zouden niet hetzelfde zijn zonder cranberrysaus. Interessant is dat veenbessen in de herfst worden geoogst, maar de planten blijven in de winter bestaan. Wat gebeurt er met veenbessen in de winter? Veenbessen gaan tijdens de koude wintermaanden half slapend in hun moerassen. Om planten te beschermen tegen de kou en mogelijke deining, laten telers de moerassen meestal vollopen. Overstroming als onderdeel van de winterbescherming van cranberry's is een aloude methode om deze gewaardeerde bessen te kweken.
Cranberry wintervereisten Winter
Tijdens de winterrust van een cranberryplant worden de vruchtdragende knoppen volwassen. Dit maakt bevriezing in de winter en de lente mogelijk schadelijk, omdat ze de terminale groei en zachte knoppen kunnen doden. Overstroming als onderdeel van de winterverzorging van cranberry's kan de wortels en fruitknoppen helpen beschermen. Er zijn verschillende andere winterprocessen die plaatsvinden om de winterhardheid en lentegroei van cranberry's te vergroten.
Veenbessen zijn groenblijvende, meerjarige planten afkomstig uit Noord-Amerika. In de regio's met een grote productie komt vorst vaak voor tijdens de rustperiode van de plant en tot ver in de lente. Bevriezing kan cellulaire veranderingen in planten veroorzaken en deze permanent beschadigen. Het creëren van strategieën om planten te beschermen tegen ijzig weer zal plantverlies voorkomen en de toekomstige oogst behouden.
De planten worden geproduceerd in laaggelegen veen- en zandbodems omgeven door aarden dijken. Hierdoor kunnen de bedden tijdelijk worden overstroomd voor bescherming tegen vorst in de herfst en kunnen overstromingen in de winter op natuurlijke wijze plaatsvinden. In gebieden met vriestemperaturen in de winter bevriezen de winterse overstromingen en vormen een afschermingslaag met relatief warmer water net onder de ijslaag. Deze vorm van cranberry-winterverzorging voorkomt ernstige vorstschade en bewaart de planten tot de lente ontdooit.
Wat gebeurt er met veenbessen in de winter?
Cranberryplanten gaan in de winter slapen. Dat betekent dat hun groei aanzienlijk vertraagt en de plant bijna in een winterslaapfase is. Celvorming wordt vertraagd en nieuwe scheuten en plantmateriaal zijn niet actief in bewerking. De plant maakt zich echter klaar om nieuwe groei te produceren zodra de temperatuur stijgt.
Overstromingen in de winter, natuurlijk of door de mens veroorzaakt, komen meestal voor in de vroege winter en zijn een standaard onderdeel van de reguliere winterverzorging voor cranberry's. Alle delen van de plant zijn bedekt met water, inclusief eventuele wijnstokken. Deze diepe waterlaag creëert een soort cocon die zowel wortels als plantstelen beschermt.
In zeer koude gebieden wordt het niet-bevroren water onder de ijslaag verwijderd om de lichtpenetratie te vergroten en zuurstofgebrek te verminderen, wat bladverlies kan veroorzaken en de gewasopbrengst kan verminderen. Net als bij elke plant, moeten de wintervereisten voor cranberry's enige blootstelling aan de zon omvatten, zodat planten kunnen fotosynthetiseren.
Andere vormen van cranberry winterbescherming
Om de drie jaar vindt er een proces plaats dat schuren wordt genoemd. Dit is wanneer in de winter zand op de ijslaag wordt aangebracht. Het mag in de lente met het ijs smelten, wortels bedekken en nieuwe scheuten een laag geven om in te wortelen.
Omdat er in de winter geen herbiciden en pesticiden aan het overstromingswater kunnen worden toegevoegd, vermindert schuren ook de insectenpopulaties en wordt een verscheidenheid aan onkruid voorkomen. Het begraaft ook veel schimmelorganismen en stimuleert de productie van scheuten, waardoor de productiviteit van het veen toeneemt.
Naarmate de daglichturen toenemen, treedt er een verandering in hormonale niveaus op, waardoor nieuwe groei wordt gestimuleerd en de koudetolerantie bij planten afneemt. Deze verminderde tolerantie kan in het voorjaar leiden tot koude verwondingen als overstromingen in de winter te snel worden verwijderd. Het hele proces is een zorgvuldige dans van het monitoren van weersvoorspellingen en het nemen van beslissingen die het succes of falen van de oogst zullen beïnvloeden.
